Oto przykłady kieleckiego słownictwa gwarowego:

nazwy człowieka eleganckiego: alegant, elegant, galant, paradka;

nazwy brzozowej gałązki służącej do poganiania gęsi: chabina, chłystak, łyć, łytka, obitek, prąciak, pręt, wić, witka;

nazwy otworu wyrąbanego w lodzie na rzece lub w stawie: ducka, dukla, przerąbel, przeręba, skaręba, tonia;

nazwy wysokiej temperatury powietrza: gorąc, piekota, sparek, spierka, upał, war;

nazwy kapusty, która nie zawiązała się w główkę: chwaściór, fajałek, kwaściór, pachróst, sałek, sargut, szczebrzuch;

nazwy drobnego deszczu, mżawki: drzemka, kapuśniak, morszczyzna, mżocha, mżonka, mżyca, pomorka, sianiarz, siercha, sieroga, siewka;

nazwy dużych okrągłych klusek z ciasta drożdżowego, gotowanych na parze: kluski parowe, parówki, paruchy, parowce, parowańce, pampuchy, ruchane kluski, ruchańce;

nazwy ciasta z tartych ziemniaków z dodatkiem mięsa, przypraw, które się piecze w formach blaszanych: kartoflak; kugiel, placek źmiocany, placek tarty, kućmok, golorz;

niedojrzałe owoce: guguły

człowiek mający poczucie honoru - hunorny//hunorowy człowiek

stać się biednym; zmizernieć - zbiednieć

pościć - suszyć

pogrzebacz:  kulosek, haczyk, sztyrpok, kociuba, koczerga;

dworować ‘wychodzić za potrzebą na dwór’;