Gmina Bieliny leży 23 km na wschód od stolicy Województwa Świętokrzyskiego - Kielc, u podnóża dwóch najwyższych szczytów Gór Świętokrzyskich. Ponad 60% jej powierzchni znajduje się w granicach Świętokrzyskiego Parku Narodowego i jego otuliny, czyli przygranicznej strefy ochronnej, co zapewnia zachowanie pierwotnego charakteru gminy rolniczej i dobrego stanu przyrody w gminie Bieliny. Reszta, czyli część południowa, to fragment Cisowsko - Orłowińskiego Parku Krajobrazowego.

Gmina ma kształt zwartego, kolistego wieloboku, sąsiaduje z następującymi jednostkami administracyjnymi:

• od południowego-zachodu - Gmina Daleszyce (długość granicy 8,1 km),
• od północnego-zachodu - Gmina Górno (długość granicy 10,1 km),
• od północy - Gmina Bodzentyn (długość granicy 7,9 km),
• od północnego wschodu - Gmina Nowa Słupia (długość granicy 11,6 km),
• od południowego wschodu - Gmina Łagów (długość granicy 5,9 km).

Położenie matematyczne krańców gminy określają następujące współrzędne geograficzne:

• 50^o52'29" - kraniec północny,
• 50^o46'06" - kraniec południowy,
• 21^o02'55" - kraniec wschodni,
• 20^o53'28" - kraniec zachodni.

Powierzchnia Gminy wynosi 88,09 km².

Obejmuje 15 sołectw:

• Bieliny Kapitulne,
• Bieliny Poduchowne,
• Belno,
• Czaplów-Zofiówka,
• Górki Napękowskie,
• Huta Nowa,
• Huta Podłysica,
• Huta Stara,
• Huta Koszary,
• Huta Szklana,
• Kakonin,
• Lechów
• Makoszyn,
• Napęków,
• Porąbki.

Gminę Bieliny zamieszkuje około 10 000 osób. Średnia gęstość zaludnienia wynosi 114 osób/km².

Siedzibą gminy są Bieliny odległe 21 km na wschód od Kielc. Położona jest w kierunku wschodnim od miasta Kielce przy drogach krajowych o znaczeniu ponadregionalnym: nr 753 i 73.

Gmina Bieliny jest gminą o charakterze wiejskim. Podstawową funkcją gospodarczą, jaka rozwinęła się w gminie, jest rolnictwo. Rolnictwa uczyli bielińskich chłopów benedyktyni ze Świętego Krzyża. U podnóża Łysej góry w Bielinach i Porąbkach zaprowadzone zostały przez mnichów benedyktyńskich najrzadsze i najpiękniejsze drzewa owocowe przy chatach. Dawniej mieszkańcy trudnili się też wikliniarstwem, rzeźbiarstwem, stolarką, tkactwem, hodowlą zwierząt. W latach pięćdziesiątych tego stulecia na nasze ziemie dotarła truskawka, a jej uprawa stała się przez dziesięciolecia głównym źródłem dochodu mieszkańców naszej gminy. Do dziś rolnicy uprawiają ją tradycyjnymi metodami - koniem zaprzężonym w radło. W pocie czoła i przy wykorzystaniu zwykłej motyki plewią truskawkowe krzaczki. Wtedy promienie słoneczne mogą opływać owoce, które oddadzą je w postaci niepowtarzalnego smaku i aromatu. Dzięki temu poświęceniu świętokrzyskich rolników i zdrowemu środowisku otuliny Świętokrzyskiego Parku Narodowego, naszą truskawkę wyróżniają niezwykłe walory smakowe. Owoce rosnące na słonecznych stokach Gór Świętokrzyskich kuszą zmysły nasyconą barwą i rozkoszną słodkością. Dla mieszkańców gminy coraz częściej dodatkowym źródłem dochodu staje się działalność w obszarze turystyki. Powstają kolejne gospodarstwa agroturystyczne i punkty usługowe dla turystów.